Het verhaal van en over Edwin Eekhof, gebaseerd op zijn ervaringen tijdens de VN-vredesmissie in Cambodja in 1992-1993.
Toen ik Edwin ontmoette en een testhoofdstuk voor hem schreef, bleken we te klikken, waardoor een wonderlijk bijzonder boek ontstond. Zo ervoer ik het zelf althans, toen het er was. Edwin vraagt met zijn boek aandacht voor de geestelijke zorg voor mensen die werkzaam zijn in risicovolle beroepen en voor (voormalig) collega’s die kampen met mentale problemen (PTSS). Hij heeft zelf een druk, boeiend en “succesvol” leven. Hij heeft een bloeiende onderneming in de voetballerij met zelfs een kantoor bij stadion Camp Nou van Barcelona, werkt aan de sportmogelijkheden voor jongeren in de wijken in “zijn” Den Haag, heeft meerdere onderwijsboeken geschreven en lesgegeven op een MBO en HBO (en nog steeds) en is voorzitter geweest van een voetbalvereniging. Én hij is liefdevol vader en partner in een warm gezin! Zie alleen al zijn positieve en energieke uitstraling op de foto hieronder!
Toch maakte hij zich al een poos zorgen om zijn gezondheid, omdat hij wisselend sliep en soms overvallen werd door herinneringen aan Cambodja, toen hij besloot zijn verhaal te zullen doen. Edwin vroeg zichzelf af wat er in de hoofden om moest gaan van (voormalig) collega’s die grotere mentale problemen aan hun werk hebben overgehouden (PTSS), gezien zijn eigen ervaringen die slechts als “mild” omschreven worden…
Ik vond het geweldig dat hij zichzelf zo bloot durfde te geven en zo liefdevol en trots over het vak van militair, over defensie en over collega’s sprak (ondanks de pijnpunten die hij niet schuwde te benoemen). De flaptekst spreekt verder voor zich:
“Na jaren van interne opleiding is marinier Edwin Eekhof er klaar voor wanneer begin december 1992 zijn deelname aan de VN-vredesmissie in Cambodja begint. Als verbindelaar verzorgt hij de communicatie en logistiek voor zijn kampement, en loopt hij veiligheidsrisico’s wanneer hij hiervoor op pad gaat. Alles verloopt volgens plan, tot in de nacht van 28 op 29 december een mijn ontploft op het kampement.
Diezelfde decembernacht 28 jaar later schrikt hij wakker na de zoveelste gruwelijke nachtmerrie over zijn tijd in Cambodja. Het is de druppel. Hij besluit dat het tijd is om zijn verhaal naar buiten te brengen.
Met zijn verhaal eert Edwin een “vergeten” militaire missie. Hij vertelt over moed, loyaliteit en vriendschap, en toont de kwetsbare, jonge mens achter het ogenschijnlijk bikkelharde, gesloten mariniersharnas. Enkele collega’s zet hij extra in het licht.
Uit Edwins verhaal blijkt andermaal de noodzaak van geestelijke begeleiding voor uitvoerders van risicovolle beroepen.”
Een tekstfragment uit het boek
“Net toen ik dacht dat de kous daarmee eindelijk af was, en het bovendien onmogelijk nog erger kon worden, keek Ronald de 1e luitenant van het peloton aan met een blik die om hulp vroeg, maar waarop deze reageerde: ‘wat kijk je nou, man. Geestelijk verzorgster, geestelijk verzorgster, laat me niet lachen zeg, je gaat me toch zeker niet wijsmaken dat je jezelf in dat hokje alleen geestelijk hebt laten verzorgen?’
Opnieuw lachtte de meute, terwijl Ronald van verbijstering slechts nog bewegingsloos naar de verte staarde.
‘Wat moest je eigenlijk doen als tegenprestatie voor jouw geestelijke verzorging?’ ging de luitenant desondanks onverstoorbaar door. ‘Bukken soms? En duurde het lang?’
De tranen van het lachen stonden bij sommige jongens in de ogen en dat wakkerde de luitenant nog verder aan: ‘kom op nou, Ronald, het is toch de meest onzinnige functie die binnen defensie ooit in het leven geroepen is, of niet dan? Dat weet toch iedereen? We hebben godverdomme kerels nodig hier!’
Plots werd het een stuk stiller. Zijn laatste schreeuw was doelbewust aan de hele groep gericht. Hij keek de jongens één voor één vernietigend aan, zodat iedereen wist waar het op stond, ook de grootste lachkont.”
Het boek is onder andere hier verkrijgbaar. De opbrengst gaat volledig naar Edwin en de door hem betrokken partijen. Hij heeft het boek uitgegeven in samenwerking met de Haagse uitgever die eerder zijn lesboeken uitgaf.
Door: Gijs van de Logt
